Στις αρχές του 2020, η υβριδική επίθεση του Ερντογάν στον Έβρο με όπλο παράνομους μετανάστες απέτυχε, αλλά ως μέθοδος δεν πήγε χαμένη. Την μιμήθηκε ο Λουκασένκο. Είναι γνωστό τι συμβαίνει εδώ και αρκετές ημέρες στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Πολωνία. Όπως είναι γνωστό το πως βρέθηκαν Ιρακινοί, Υεμενίτες και άλλοι μουσουλμάνοι μετανάστες (μεταξύ τους υπάρχει και πρόσφυγας) στα βόρεια. Ας είναι καλά η Turkish Airlines.
Τώρα που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας βλέπουν να “χτυπάει η καμπάνα έξω από την πόρτα τους” αντιδρούν με πολύ πιο έντονο κι αποφασιστικό τρόπο από όταν δεχόταν επίθεση ο Έβρος. Πολύ περισσότερο η Πολωνία, η οποία πάντα ήταν αρνητική στην επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Ουδεμία έκπληξη! Η υποκρισία των Ευρωπαίων εταίρων είναι και εξόφθαλμη και ιστορικά αποδεδειγμένη.
Δεν είναι, όμως, το θέμα μας αυτό. Η Ελλάδα, άλλωστε, συνεχίζει να δέχεται πίεση και στον Έβρο και στα νησιά. Προ ημερών, μάλιστα, ο πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με τη γνωστή ερώτηση-επίθεση από την Ολλανδή δημοσιογράφο για τα περιβόητα push back. Έχει, λοιπόν, αξία να ξεκαθαρίσουμε ποιος είναι παράνομος οικονομικός μετανάστης και ποιος πρόσφυγας που δικαιούται άσυλο, γιατί τα θολά νερά βολεύουν τους δικαιωματιστές που εμμέσως πλην σαφώς πιέζουν για “ανοικτά σύνορα”.
Οι όροι που χρησιμοποιούνται έχουν κρίσιμη σημασία, επειδή ουσιαστικά προδιαγράφουν και τον τρόπο αντιμετώπισης. Για την ακρίβεια, γίνεται ιδεολογική χρήση των όρων “πρόσφυγας” και “οικονομικός μετανάστης”. Στην περίπτωση του Έβρου πριν 20 μήνες και στην Πολωνία σήμερα, δεν έχουμε μεταναστευτικό πρόβλημα. Πρόκειται για υβριδικό πόλεμο και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Οι κανονισμοί “Δουβλίνο”
Ο θεσμός της παροχής ασύλου σε πρόσφυγες αποτελεί κατάκτηση του πολιτισμού και πρέπει να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού. Για να εξασφαλίζεται προστασία σ’ όσους πραγματικά την έχουν ανάγκη, όμως, πρέπει να έχουν καθορισθεί σαφή κριτήρια για το ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος οικονομικός μετανάστης. Το άσυλο θεσπίσθηκε με τη Σύμβαση της Γενεύης το 1951 για να προστατεύσει άτομα που διώκονται προσωπικά για τις πολιτικές πεποιθήσεις τους, την εθνικότητα, τη θρησκεία ή τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους. Δεν είναι δυνάμει πρόσφυγες όσοι κατοικούν σε χώρες όπου υπάρχουν ένοπλες συγκρούσεις.
Η συνέχεια του Άρθου στο SLpress.gr
